Some months ago, I received an exquisite present: the book A Segunda Lingua (2014) which came signed with a suggestive dedication-calligram by the author, Yolanda Castaño
(1977). This is the sixth book by this Galician poet, and a very enjoyable reading, focused less on the "me" and more existential and with more irony than her previous work.
Thank you, Patri Fernández for this beautiful collection of verses. I have chosen three poems I specially loved and which make reference to words and the act of writing.
Reciclaje
E o azougue gastado no espello do
toucador.
Dende a man que procura o pálpito
aproveito folios xa usados,
a tinta negra da outra cara advírtese por
tras
e penso
que tamén se escribe así,
anotando palabras novas mentres outras
anteriores
se transparentan.
Papel
O branco é a unión de todas as cores do
mundo.
as nosas notas serían, ao alerce,
o que ás follas as follas.
Os resortes da vida vicaria
non permiten a elocuencia do garabato.
talvez por iso
as partes baixas do discurso chaman por
min e
quero ensuciarte.
Bebés e anciáns e outras
criaturas eminentemente básicas
/precisamos
aínda da caricia.
Literalmente, non podo separarme deste
papel.
Portabilidade da polpa, celo da celulosa.
Non pode haber talladas
máis
finas de significado.
Esta é a cuadratura do círculo da vida:
as árbores naceron aquí
e
transformáronse en palabras.
Literariamente,
non podo separarme deste
papel.
Trágao todo
Se deixo de respirar, podo tragalo todo.
Ata as miñas palabras.
Como cando dixen tes unha preciosísima
cara
de terrorista, ou cando
dixen el foi
o
máis importante do meu mundo.
As palabras, bolos nutricios sen
conciencia de si mesmos.
Os erres dobres hai que mascalos ben,
os os pechados, mellor con líquidas,
os is xa baixan soíños.
Pero as túas non. As túas palabras, como
/cando
dixeches hai moito
que
facer na vida
como
pra quedar a durmir contigo, esas,
esas palabras, eu, mastigaríaas ata
facelas
papa.
Pero as miñas, as miñas palabras, como hai algo
que
botei de menos, ou queda
canda min, ou se só se respirase mellor
trasladaría
aquí a miña residencia,
esas, así me repitan
coma o allo.
De que parte do corpo saen as palabras?
De xeonllos a piques de crebarse? de mans
/abertas?
de orellas
taponadas con cemento?
As palabras que máis me gustan a min son
as que saen da
boca.
 |
No comments:
Post a Comment